قرآن پیمایی سوره مومنون
بسم الله الرحمن الرحیم
در سوره مومنون صحبت از دوطرف طیف است. انسان هایی که در ایمان یا کفر به آخر خط رسیده اند. این را از گفتگوهای مطرح شده در سوره می توان فهمید. مومنی که به فلاح و فوز رسیده و کافری که دچار شقاوت شده است.
حال نکته ی مهم این است که ما باید بدانیم که چه چیزی در دو طرف طیف، انسان ها را به آخر خط رسانده است.
برداشت ما از سوره این بود که پیروی کورکورانه از ملأ قوم و مترفین چنین سرنوشتی را برایشان رقم می زند . کسانی که تمام دلیلشان برای کفر به آیات این بود که اولون( پیشینیان) هم همین را می گفتند و اینکه چرا یک بشر فرستاده ی خداست. گویا تلاشی هم برای هضم این حقیقت نمی کردند. گویا انشاء خلق آخر را در وجودشان نادیده گرفته اند. همین انشاء خلق آخر تفاوت بین خلقت انسان وحیوان است. همین ویژگی است که میتواند أکل انسان را از حیوان متفاوت کند . اینجاست که أکل انسان مهم می شود و این قدر ارزشمند می شود که به تمامی رسل امر می شود که أکل طیب داشته باشند. یعنی همین أکل، مقدمه ی رشد و شکوفاییِ انشاء خلق آخر در وجود انسان می شود. أکل یعنی تناولی که ازاله صورت و تغییر حالت داشته باشد. انشاء یعنی ایجاد و تربیت چیزی که استمرار وبقا دارد. ثم انشاناه خلقا آخر یعنی این که انسان همیشه و هر لحظه تحت تربیت خداست و خدا هر لحظه دارد به او وجود می دهد. همین خدا هم پی در پی پیامبرانی از جنس انسان آفریده تا راهنما باشند.
خدا می پرسد که زمین و آنچه در آن است مال کیست؟ می گویند برای خداست و در عین حال متذکر نمی شوند. می دانید چرا؟ چون این حقیقت را نخوردند. یعنی این حقیقت وارد سیستمشان نشده و تغییر حالت برایشان بوجود نیاورده است. اگر این پاسخی که خودشان دادند را أکل کنند یعنی حلاجی کنند باید زندگیشان را تغییر دهند. به دنبال أکل طیب، عمل صالح بوجود می آید. یعنی این که اگر می خواهی به عمل صالح برسی باید خوردنت طیب شود.
این نکات صرفا بخشی از برداشت ما از سوره مومنون میباشد و چندین گزاره ی دیگر در پیش و پس این متن وجود داشته که فرصت بیانشان نیست. امیدواریم که خداوند توفیق عمل صالح عطا فرماید .
واژه های سوره در ادامه مطلب قابل مشاهده می باشد.
